Biologisch

Biologische landbouw is een landbouwvorm waarbij nadrukkelijk rekening wordt gehouden met milieueffecten en dierenwelzijn. Hij ontstond in de 20ste eeuw als reactie op de industrialisatie van de voedselvoorziening. In de biologische landbouw worden strengere regels gehanteerd dan in de conventionele landbouw, met name voor de omgang met bestrijdingsmiddelen, het gebruik van kunstmest en met betrekking tot genetisch gemodificeerd organismen. Er zijn verschillende keurmerken die de navolging hiervan controleren. Een van de uitgangspunten van biologische gewasbouw is het idee dat het natuurlijke bodemleven de vruchtbaarheid van de grond verhoogt en dat dit leven beïnvloed kan worden. In positieve zin door het gebruik van bijvoorbeeld compost en mest, in negatieve zin door het gebruik van kunstmest, bestrijdingsmiddelen en zware machines die de grond verdichten. Daarnaast proberen de meeste methoden zo min mogelijk milieuschade aan te richten en zo mogelijk ecologische inzichten in te zetten voor een optimale productie. Methodes die worden gebruikt in de biologische akkerbouw en tuinbouw om het gebruik van bestrijdingsmiddelen te voorkomen zijn onder meer een keuze voor resistente rassen en vruchtwisseling waarbij gewassen minder frequent op hetzelfde perceel worden geteeld. Er wordt een vruchtwisselingschema van vijf tot zeven jaar aangehouden. Bij optreden van ziekten of plagen oogst men soms vroeger. Belangrijk is om te werken aan de weerstand van planten door overmatige bemesting te vermijden. Kunstmest met uitzondering van kieseriet mag niet worden gebruikt, mest uit andere veehouderijsystemen, zo min mogelijk. Keurmerken zoals Bio Suisse verlangen een extra boekhouding van het bedrijf voor alle ingevoerde en uitgevoerde (mest)stoffen. Veel biologische boeren zijn ook in andere opzichten anders dan gangbare boeren met de landbouw bezig. Zo hebben ze vaker een gemengd bedrijf (zowel akkerbouw als veeteelt) en besteden meer arbeid en tijd aan natuurbeheer op het bedrijf.